Mijn wekker gaat, het is 06:30u in de ochtend. Maar eigenlijk lig ik al veel langer wakker. Zodra mijn wekker gaat, springt er een woord op mijn beeldscherm omhoog en daar staat; Dankbaar. Die herinnert mij er aan dat ik even een paar minuten de tijd mag nemen om te bedenken en te voelen waar ik die ochtend dankbaar voor ben.

Maar vandaag lukt mij dat niet, want mijn hoofd voelt zwaar en vol aan.
Naar mijn idee krijg ik geen speld tussen mijn gedachtes en laat ik het dan ook maar even voor wat het is. 

OPSTAAN

Ik kies ervoor om mij toch nog even om te draaien, de wekker meld zich namelijk toch wel weer over 10 minuten. Helaas heeft deze draai geen effect op de drukte in mijn brein, de zinnen vliegen mij om de oren. En toch blijf ik liggen, liggen met mijn gedachtes, liggen met die zware donkere wolk in mijn brein en ben ik benieuwd wat er eigenlijk allemaal voorbij komt. Tot op zekere hoogte lukt het mij om rustig te blijven en te aanschouwen wat er gebeurd in mijn bovenkamer. Maar helaas, de gedachtes nemen de overhand en langzaam bekruipt mij een vervelend gevoel. Op de achtergrond hoor ik weer het bekende deuntje van mijn wekker, waar ik mij nu mateloos aan irriteer en snap ik niet dat ik het woordje dankbaar op mijn beeldscherm heb staan. Ik druk mijn wekker uit en loop in een niet al te beste stemming richting mijn badkamer.

ROUTINE

Er zijn momenten dat ik nog steeds wel eens toegeef aan die 10 minuten van mijn wekker. Dat ik mijzelf  omdraai en laat gaan in mijn gedachtes. Alleen weet ik ook precies wat ik eraan moet doen om dat gevoel niet de kans te geven. Dat brein zal er namelijk altijd zijn, die kan ik niet zomaar uitzetten. De gedachtes zullen er blijven, het is maar net wat ik ermee doe. Als mijn wekker gaat kijk ik naar de tekst die in mijn scherm staat en daar staat ; Dankbaar. Ik druk op een knopje aan de zijkant van mijn telefoon en zorg ervoor dat ik over 10 minuten
weer een melding krijg. Nu ga ik deze 10 minuten gebruiken om mij te focussen op mijn ademhaling. Hoe die via mijn neus of mond mijn luchtpijp ingaat en hoe die dezelfde weg terug mijn lichaam weer verlaat. De ene keer is dat via mijn neus, de andere keer is dat via mijn mond. Hoe drukker mijn brein, hoe meer de uitademing via mijn mond zal gaan. Tijdens deze ademhalingen heb ik beide handen op mijn lichaam liggen, eentje ten hoogte van mijn hart en de andere op de plek van mijn onderbuik. Langzaam voel ik de warmte ontstaan tussen beide handen en vult mijn hele lichaam zich met warmte, dit maakt mij  rustig. Voor ik het weet zijn de 10 minuten weer voorbij en zie ik weer het woordje ;Dankbaar in mijn scherm staan. Nu ben ik dankbaar dat ik de tijd heb genomen voor mijzelf om even een momentje alleen maar te ademen en te voelen. Ik ben dankbaar voor het feit dat dit bed zo ontiegelijk lekker ligt en dat ik hierin mag slapen. Ben ik dankbaar dat ik een warme deken over mij heen heb en kan ik genieten van het frisse briesje wat over mijn hoofd heen komt. De heerlijke frisse ochtendgeur komt mijn slaapkamer binnen omdat ik mijn raam op een kiertje heb gezet. Ik stap ontspannen mijn bed uit en rek mij nog eens flink uit. Vaak gaat dit gepaard met een harde scheet, waardoor de andere persoon in de kamer nog wel eens wakker schrikt.
Beter kun je je ochtend niet beginnen.
Al neuriënd loop ik naar de badkamer.

KEUZE

Ik weet van mijzelf dat ik een druk brein heb. Soms sta ik er zelf van te kijken dat dat allemaal in mijn kleine hoofdje past. En ja, ik heb een klein hoofdje want mijn motor helm heeft maat XS. Elke ochtend heb ik weer die keuze hoe ik mijn dag ga beginnen. Kies ik voor dat brein of ik kies ik voor de focus op mijn adem en lichaam? Uit ervaring weet ik dat mijn dagen beter verlopen als ik in de ochtend even dat moment voor mijzelf neem. En wat zijn nou die 10 minuten op één hele dag?

Hoe begin jij jouw dag?