Ondanks het feit dat ik jarenlang in een kapsalon heb gewerkt, had ik zelf altijd de zenuwen om plaats te nemen in een kappersstoel. Het is helaas vaker voorgekomen dat ook ik met een totaal andere coupe de stoel verliet.
Waarom zei ik dan niks? Ik zat er met mijn neus bovenop!
Het gene wat ik ervaarde was druk en tijdsgebrek. De focus lag naar mijn idee nooit helemaal op mij en mijn haar en voelde ik mij op dat moment dus ook niet gezien.
Als de kapper iets meer tijd had genomen, dan was hij/zij erachter gekomen dat ik altijd problemen heb gehad met mijn haren en daar graag over wilde praten.
Lees mijn blog ; fijn haar
Die ruimte wil ik creëren bij ‘t Stoeltje.