Maar Esther, je haar zit toch altijd goed? Het glanst altijd zo mooi en het ziet er altijd zo leuk gekapt uit?

Ik zou juist super blij zijn als ik jouw haar had’
Dit was altijd de reactie die ik kreeg als ik mijn verhaal kwijt wilde over mijn haar, het gene vertellen wat mij altijd zo dwars zat.
Deze goed bedoelde woorden schoten bij mij altijd in het verkeerde keelgat.
Waarom? Omdat ik wel degelijk anders keek naar mijn haar en daar een hele grote onzekerheid achter zat.

Nu wil ik op deze manier mijn verhaal kwijt.

Zomer 2008

Altijd fijn als je van het strand terug in je hotelkamer komt en het zand bevindt zich nog overal. Hup, even snel onder de douche en jezelf even lekker opfrissen voor het avondeten.
Het water spoelt langzaamaan al het zand door het putje en hier en daar zie ik een lange haar mee spoelen. Ik wrijf nog even goed door mijn haren om te zorgen dat daar ook alle zandkorrels weg zijn en dat ik zo lekker mijn haar kan wassen met shampoo. Weer zie ik allemaal haren verdwijnen in het doucheputje. Ik pak mijn shampoo en begin mijn haren rustig te wassen, ik schrob nooit erg hard omdat ik weet dat dat niet goed is voor mijn hoofdhuid. Ik haal mijn handen van mijn hoofd af en kijk ( zoals altijd ) even naar de hoeveelheid sop die ik heb gecreëerd.
Tot mijn grote schrik zie ik niet alleen maar sop, maar zie ik ook allemaal haren in mijn handen….

Obsessie

Elke keer als ik de badkamer betreed krijg ik een knoop in mijn maag, omdat ik weet dat wat ik zo meteen ga zien ik niet leuk ga vinden. Ik kijk mijzelf aan in de spiegel en zie de angst in mijn ogen tevoorschijn komen, haal nog even een hand door mijn haar in de hoop dat er dit keer geen haren loslaten, maar helaas…. De eerste haren van de dag zijn al verdwenen. Ik stap rustig onder de douche en begin langzaamaan mijn standaard routine:
Rustig het water over mijn haren heen laten gaan en er vooral niet te veel aan gaan trekken. Welke shampoo zal ik dit keer kiezen? Ik weet dat mijn haar moet wennen aan het gebruik van een nieuwe shampoo? Maar, mijn haaruitval is er toch echt nog steeds… Ach ja, de aanhouder wint zullen we dan maar denken.

Ik als kapper weet als geen ander dat haaruitval vaak wordt veroorzaakt door iets wat er van binnen speelt, maar toch zoek ik resultaat d.m.v product verandering. Rustig was ik mijn haren en masseer ik mijn hoofdhuid. Dit stimuleert de bloedsomloop en werkt bevorderlijk voor mijn haarzakjes, in de hoop dat dit het redmiddel zal zijn.
Onbewust en bewust ben ik bezig om maar zo min mogelijk haarverlies te produceren. Maar helaas, de eerste haren bevinden zich al in het doucheputje na het uitspoelen van mijn shampoo. Pfffff, de blok in mijn maag wordt alleen maar groter en probeer mijn tranen tegen te houden.Gewoon rustig verder gaan en doen alsof er niks aan de hand is.
‘Iets wat ik door de jaren heen heel goed heb aangeleerd’ Dan de conditioner erin, deze smeer ik niet te veel op mijn hoofdhuid omdat ik niet wil dat mijn hoofdhuid stikt. Douche kop naar beneden zodat de conditioner even goed zijn werk kan doen, aangezien mijn punten steeds dunner worden, kunnen deze ook wel wat extra zorg gebruiken. Eerst even goed mijn lichaam insoppen en dan spoel ik de conditioner er weer uit. Met zenuwen in mijn buik schuif ik de douche kop weer omhoog en ga ik onder de wat koelere kraan staan. Ik weet dat dit beter is voor mijn haar, dus dat doen we dan ook maar netjes. Vooral niet met mijn gezicht op het doucheputje gericht maar meer gefocust op het plafond spoel ik mijn haren schoon. Toch komt altijd dat moment, dat ik de kranen dicht moet draaien en dat ik word geconfronteerd met het putje, die nu bijna niet meer te zien is door de hoeveelheid haren die erop liggen. Ik begin te huilen….
Helaas begon mijn haar toch echt zijn body te verliezen en merkte ik dat het aanzienlijker dunner begon te worden. Wat helaas voor de buitenwereld niet te zien was, want zoals de dokter zegt; zolang ik nog geen kale plekken zie es er geen reden tot paniek. Ook het bloedonderzoek wees nikst uit, waardoor mijn haaruitval werd veroorzaakt. Toch begon mijnochtend al vaak met het verliezen van 100+ haren!! En JA, ik heb ze op meerdere ochtenden geteld. 
Gemiddeld haarverlies i s 60-100 per dag!!

ONZEKERHEID

Het vervelendste vond ik altijd wanneer mensen aan mij vroegen waarom ik altijd maar met de auto kwam? Waarom pak jij niet gewoon de fiets? Ik pakte geen fiets omdat mijn haar geen weerstand had voor weer en wind, zodra ik de fiets afstapte was mijn coupe verdwenen en was er geen land meer mee te bezeilen. Het gevoel wat mij dat gaf wilde ik niet meer. Ik wilde mij niet nog vervelender voelen, dus ging ik veilig met de auto. Mijn reactie was dan ook vaak; Ach nee joh, ik heb een hekel aan fietsen. Wat ik natuurlijk helemaal niet had, maar ik op dat moment niks anders durfde te zeggen. Vanaf het moment dat ik in een kapsalon kwam te werken was het elke dag noodzaak dat je er perfect uit zag. Want hè; Je bent toch het visite kaartje van de kapsalon.
Dat zat zo diep in mijn systeem gedrukt dat ik een innerlijke strijd kreeg op het moment dat mijn haar niet meer wilde zoals IK dat wilde.  Ik werd al zenuwachtig als ik mijn föhn in de hand had en er een model in probeerde te krijgen. Helaas werd het een grote ontplofte pluis bende omdat de stevigheid van mijn haar ver te zoeken was. Hup, klem erin en wegsteken dat haar, dan zie ik het tenminste niet. Ook die klem werd een obsessie, want die moest en zou altijd met mij mee, zelfs als ik ging stappen met vriendinnen, was die klem nummer 1. Lekker een avond dansen met vriendinnen was voor mij niet meer zo leuk als dat het een paar jaar gelden was. Het lekker optutten had een hele andere landing gekregen en ik keer daar altijd als een berg tegenop. De foto’s kwamen dan binnen van de mooie gekapte haren en ik keek in de spiegel en zag iemand met een dun bosje….Knop om en gaan. 
Laatste check bij de voordeur; Heb ik mijn klem bij mij?

2021

Nu is mijn haaruitval zo goed als verdwenen! Natuurlijk zijn er dagen dat er een haartje meer ligt, maar van 100 + haren verliezen alleen al in de ochtend, naar ongeveer 10 is echt geweldig! Nu lach ik weer als ik mijzelf aan kijk in de spiegel en kan ik intens genieten van mijn douche. Vind ik het heerlijk om mijn haren te wassen, te kammen en zelfs te stylen. Heb ik ineens krullen ontdekt in mijn haar en wil ik die ook aan iedereen laten zien. Met nog wel een vleugje onzekerheid op de achtergrond, maar dat is helemaal oke, ik kom van ver. Ik ben ervoor mijzelf, door middel van diep graven, achter gekomen waardoor mijn haaruitval werd veroorzaakt. Zodra je bij de bron komt van het “probleem” komt kun je ermee aan de slag. En mijn bron wil ik heel graag met jullie delen in mijn volgende verhalen.
De eerst stap voor mij was, accepteren dat ik mijn haren aan het verliezen was.

WAAROM?

Ik vertel dit verhaal omdat ieder van ons wel iets heeft waar hij of zij mee worstelt. Luister goed naar wat de ander te vertellen heeft en geef het de ruimte. Hoe meer ruimte iets krijgt, hoe beter dit kan helen.  Daar ben ik voor mijzelf een heel mooi voorbeeld van! Er hoeft maar 1 persoon in jouw nabije omgeving te zijn die luistert en beaamt dat er daadwerkelijk iets aan de hand is. 

Op dat moment kun je een diepe zucht laten en aandacht geven aan dat geen wat jij eigenlijk het liefste weg stopt!

Waar een wil is, is een weg