6:45
Wanneer de deur langzaam in het slot valt, word ik mij er heel erg van bewust dat ik op dat moment helemaal alleen thuis ben.
Wat als er nu iets gebeurt??  
Wat als mijn hart er nu mee stopt??
Zal ik vragen of hij terug wilt komen en gewoon bij mij wilt blijven??
Nee….., hij moet natuurlijk gewoon werken!!
Langzaamaan vormt er zich een band over mijn borst en beginnen mijn vingers weer te tintelen. De warme en koude rillingen vliegen door mijn lijf en mijn ademhaling krijg ik amper onder controle.
Zonder enige twijfel pak ik mijn telefoon:

Hallo, Papa!!
Wil je mij alstublieft zo snel mogelijk komen ophalen???

ONDERZOEKEN

Nadat ik ’s nachts het ziekenhuis had bezocht, zat ik nog met behoorlijk wat vragen. Het leek mij daarom verstandig om een afspraak te maken met de huisarts.
 Helaas bleef dit niet bij een eenmalig bezoekje, maar werd ik kind aan huis.
– Een MRI scan van mijn hoofd moest uitwijzen dat er
niks in mijn hoofd aan het groeien was.
– Een grondig borstonderzoek wees uit dat ook daar niks vreemds zat.
– De fietstesten en echo’s bij de cardioloog konden mij ook niks vertellen.
In ieder geval, niet datgene wat ik dacht….
Het kastje die mijn hart een hele nacht had gemeten gaf een hele mooie score aan en ik zou met dit hart zelfs erg oud kunnen worden. Zelfs mijn bloed was goed.
Volgens alle onderzoeken hoorde daar dus een vitaal mens te zitten…
Niets was minder waar….

”Thuis”

Daar lig je dan, in de slaapkamer waar je ooit als baby hebt geslapen.
Alleen nu lig ik hier omdat ik niet alleen thuis durf te zijn.
Naast het bed heb ik een koffertje staan en daar zitten wat spullen in om een aantal dagen door te komen. Het tikkende geluid van de klok doet mij denken aan vroeger en geeft mij een rustig gevoel. Het idee dat er altijd iemand in huis is geeft mij een veilig gevoel. Wanneer ik de trap afloop wordt ik al overrompeld door emoties en rollen de tranen al over mijn wangen. Zodra ik in de keuken kom zie ik mijn moeder aan de keukentafel zitten met haar bekende kopje koffie en een sigaretje, wat een heerlijk gezicht!!!
Ik ga tegenover mijn moeder zitten en het enige wat ik kan doen is huilen, huilen van verdriet, huilen van angst, huilen van de pijn. De emoties vliegen mij om de oren en het voelt als een grote chaos.
Op dat moment zet mijn moeder haar kopje koffie neer, legt haar sigaret in de asbak en komt mijn kant op om mij even goed vast te pakken.
‘Alles komt goed Esther’
Gevolgd door een hele fijn kus op mijn wang.

LOGOPEDIST

Wat deze dame voor mij heeft betekend kan ik met geen pen beschrijven. Ik kwam binnen als een zielig hoopje mens en vertrok met het bericht aan haar, dat ik, toch wel weer aan het werk durfde te gaan en dat ik mijn eerste auto ritje ALLEEN had gedaan.
Hoe bijzonder kunnen sommige dingen zijn.
Fijne gesprekken, ademhaling en ontspanningsoefeningen werden voor mij wekelijkse kost. Van een kleine nek en rug massage tot aan heel hard slaan, schoppen en schreeuwen hebben mij even weer met beide benen op de grond gezet. Alles moest eruit, alle emoties die ik in de afgelopen jaren altijd maar zo netjes voor mij had gehouden haalden mij dubbel en dwars in.
Mijn lichaam is dus gewoon op???
Ik kon niet langer mijn mond dicht houden, alles wat er tegen mij in de afgelopen 6 jaren was gezegd kwam er als vloedgolf uit. De spanning kon ik ook niet langer meer bij mij houden, want anders werd ik geterroriseerd door angst en paniekaanvallen en kreeg ik mijn ademhaling niet onder controle.

CONTACt

Na 3 weken bij mijn ouders te hebben geslapen, was het tijd om naar huis te gaan. Tijd om te kijken hoe ik zou gaan reageren als de deur in het slot zou vallen. Hoe ik het zou ervaren als ik vanaf dat moment weer alleen thuis zou zijn. Maar helemaal alleen was ik niet.
Zodra de deur in het slot viel stapte ik mijn bed uit om mijn computer op te starten. Snel de tv aan doen waar mijn computer op was aangesloten. Bij het horen van de beltoon van Skype merk ik dat ik al wat rustiger word.
Goedemorgen Mama!!
Daar was ze dan, het gezicht van mijn moeder kwam heel groot in beeld.
Goedemorgen Esther, ga jij zo lekker douchen??
Ja, ga ik doen.
Oke, Mama is in de buurt he?
Zet je geluid maar lekker hard dan hoor je precies wat ik allemaal aan het doen ben.
Rustig loop ik richting de douche terwijl ik op de achtergrond mijn moeder hoor zingen. Vroeger toen ik nog klein was vond ik het al heerlijk om mijn moeder te horen zingen, dus de klanken van haar stem geven mij een fijn gevoel.
Ik ben veilig !!
Op deze manier begin ik rustig aan mijn draai in mijn eigen woning te vinden, maar durf ik toch nog niet alleen de deur uit. Ik wacht altijd rustig af tot er iemand thuis of bij mij op bezoek komt om dan een blokje om te gaan, want stel je voor?? Straks gebeurt er wel wat??

Tussen alle bedrijven door heeft mijn vader, twee weken na mijn afmelding, maar even contact gezocht met de kapsalon.
Aangezien het vanaf hun kant al twee weken radio stilte was, wilde mijn vader toch even melden dat ik voor een wat langere tijd niet terug zou komen en dat ik mijn rust nodig had.

Mijn ziekenhuis bezoekje was in Oktober 2009 en
in Mei 2010 durfde ik pas weer een paar uurtjes te gaan werken.