Heel langzaam schuif ik het gordijn iets opzij zodat ik kan zien wat voor weer het buiten is.
He bah, de zon schijnt!!!
Snel maar weer mijn bed in, want hier heb ik dus echt geen zin in!!!

SOMBER

Het is niet dat mijn bed nou zo lekker ligt, maar eruit wil ik niet.
Ik wil geen mensen onder ogen komen en al helemaal mijzelf niet in de spiegel aankijken. Wat heeft het allemaal voor nut? Ik ga alleen maar blije mensen tegenkomen die hun leventje perfect voor elkaar hebben. De vraag hoe het met mij gaat kan ik niet eens meer normaal beantwoorden.
Want NEE, HET GAAT NIET GOED.
Ik verwacht ook niet dat er überhaupt iemand op mijn verhaal zit te wachten, dus op het moment dat het wordt gevraagd brei ik er een intens belachelijk verhaal aan vast. Deze zorgt ervoor dat het onderwerp Esther snel wordt verplaatst naar de persoon die mij de vraag stelde. Dit mooie kunstje heb ik mijzelf heel erg goed aangeleerd.
Dus nee, ik heb geen zin in vandaag en trek nog even goed de dekens over mijn hoofd heen.
DOEI WERELD, ik ben er even niet!!!

Routine

Ik ben mij ervan bewust dat hele dagen in bed liggen mij absoluut niet goed doen, maar ja… wat dan wel??
Toch stap altijd rond een bepaalde tijd uit bed en verplaats ik mij naar de bank. Daar blijf ik een tijdje stil zitten en staar een beetje naar buiten. Ik zie mensen fietsen en er komen auto’s voorbij. Mensen laten hun hond uit en ik zie kinderen spelen en lachen.
Bah, hun hebben natuurlijk NERGENS last van. Kunnen gewoon lekker genieten van hun dag en ik zit hier en heb werkelijk geen idee wat ik eigenlijk aan het doen ben…..
Van de bank verplaats ik mij meestal naar de douche, ook al weet ik dat dit een negatief effect op mij gaat hebben. De losse haren in het putje vergezellen mij namelijk altijd.
Pffffff kom hier ook nooit vanaf!!!
Zie je wel, het wordt alleen maar erger en erger, kom geen steek verder zo….
Na het douchen gaap ik mijzelf altijd even aan in de spiegel. Kijk dan, wat een zielig hoopje mens!! Haar wat niks voorstelt, een huid waar je niks mee kan door al dat gejank.
Ik kan mijzelf echt nog heel moeilijk aankijken, maar toch blijf ik hangen.
De oordelen vliegen door mijn brein en er is geen positief iets wat ik tegen mijzelf kan zeggen.
KIJK DAN!!
De spiegel op de volgende kamer vergroot ook nog eens fijn mijn gehele lichaam voor mij uit. Ook hier blijf ik heel erg lang staan en gaap ik mijzelf veroordelend aan.
En als kers op de taart moet ik vandaag ook nog naar de psycholoog om te praten over mijn gevoel.
 Nou die is ronduit :
 KUT!!

Despressie

Het is een heel bijzonder iets om echt het gevoel en gedachte te hebben dat het leven eigenlijk totaal geen zin heeft. Dat je niet doorhebt wat je hier aan het doen bent en dat je ook geen idee hebt wat je eigenlijk met het leven moet.
De overtuiging dat het niet beter gaat worden dan nu is echt extreem.
Alles voelt als een zware blok aan het been en de puf om die met mij mee te sleuren heb ik niet meer.
IK WIL RUST!!!!
Rust van mijzelf, rust van mijn hoofd, rust van de wereld.
Gewoon even geen gedachtes meer, even geen confrontatie met mijzelf of de buitenwereld. Alleen maar rust en stilte.
Mensen snappen mij toch niet, niemand weet hoe ik mij voel. Dus de best bedoelde adviezen verdwijnen ook direct uit mijn hoofd.

Bank

Uren doorbrengen voor de tv met de rolgordijnen dicht. Hoe donkerder het in huis was hoe beter ik mij voelde. Dan viel er namelijk altijd een soort van waas over alles en voelde het alsof ik niet ECHT werd gezien. Of überhaupt bestond.
Met mijn ogen gericht op een serie, waarvan ik al zeker 5-6 afleveringen achtereen heb gekeken, verdween ik even uit mijn eigen leven en bevond ik mij in een sprookjes wereld.
Eten deed ik niet echt omdat het pakje sigaretten wat ik per dag weg rookte mijn honger wel stilde.
Af en toe een kopje thee of koffie wilde ik dan wel voor mijzelf zetten.
En toch zou ik een keer van die bank af moeten omdat er vaker in de week een afspraak stond met de psycholoog.

 

Omdenken

Als je na een van de eerste sessies moet gaan opschrijven wat je mooi aan jezelf vind is dat een hele opgave. Denk je nou echt dat ik dat kan verzinnen??
Ook mocht ik per dag gaan opschrijven waar ik elke dag, al was die nog zo klein, toch een fijn gevoel van kreeg.
– Schoon beddengoed
– Vogels die fluiten
– Een warm dekentje
– Knuffel van mijn ouders
De dag eindige voor mij altijd met het opschrijven van iets waar ik die dag trots op was.
– Ik ben uit bed gekomen
– Ik ben toch gaan douchen
– Ik heb een broodje kaas gegeten
Mijn focus werd gelegd op de meeste kleine en simpele dingen, zodat ik op langere termijn al het andere ook steeds meer zou gaan waarderen.
Zeker 2 keer per week zat ik tegenover mijn psycholoog, die wel heel aandachtig naar mijn luisterde. Die mij wel begreep en ook echt hoorde. Die mij het gevoel gaf dat er dus wel degelijk licht was aan het einde van de tunnel.
Hoe lang die tunnel ook wel zou zijn.

Nu

Mijn lichaam verstijft een beetje als ik neerslachtig ben, de angst voor een terugval zal altijd wel ergens aanwezig zijn. Ook weet ik 100% zeker dat ik nooit meer zo diep zal zinken, want hoe diep ik toen ook zat, je komt er altijd sterker uit.
Het veranderd je als persoon en laat je het leven op een hele andere manier bekijken. Het is alsof je alles even door een andere bril mag bekijken.
Genieten van dingen, al zijn ze nog zo klein. Bewuster zijn van jou eigen gedachtes en wat deze jou proberen te laten geloven. Minder snel oordelen, omdat jij geen idee hebt waarom iemand handelt zoals die handelt.
Al met al heeft het mij gemaakt tot wie ik nu ben en zou ik dit absoluut niet meer willen veranderen.


Dingen gebeuren om een reden.