Ik knipper wat met mijn ogen en kijk om mij heen. Ik zie mijn moeder zitten op de grote bank bij de muur en mijn broertje zit in een stoel bij het raam. Ik zelf lig op de bank onder een dekentje en bij mij op de bank zit ( toendertijd ) mijn vriend. Naar mijn idee zit iedereen mij allemaal heel erg vragend aan te kijken en ik snap er even niks van. Ik doe een poging om een beetje overeind te komen en op dat moment voel ik een hele zware hoofdpijn opkomen.

Met mijn rechterhand wil ik een plukje haar dat in mijn gezicht hangt achter mijn rechteroor doen, maar ineens blijft mijn hand hangen bij mijn wenkbrauw….
Waarom staat mijn wenkbrauw zo naar voren?? Of beter gezegd, mijn SCHEDEL?? Wat is er in hemelsnaam gebeurd?? Terwijl ik de laatste woorden van mijn vraag uit spreek wordt er een briefje onder mijn neus gedrukt:

JE HEBT EEN ONGELUK GEHAD

Mijn hart slaat over en ik probeer rustig te lezen wat er staat geschreven, maar merk al vrij snel dat mijn ogen bijna geen focus kunnen houden. Ik leg het briefje even weg omdat ik er niks van snap, ik wil eerst even mijn hoofd bekijken.

DIK HOOFD

Ik loop heel rustig naar de spiegel om mijzelf even te bekijken en weet gewoon even niet zo goed wat ik daar zie… Is dat een alien?? De rechterkant van mijn hoofd, ten hoogte van mijn wenkbrauw, staat behoorlijk ver naar voren. Ik zie boven mijn wenkbrauw een hele kleine schaafwond zitten en wil daar direct aanzitten. Mijn vinger raakt nog niet half mijn hoofd aan of ik voel al gelijk een pijnscheut… Auuwww, beter maar even afblijven.
Ik kijk naar mijn oog en zie dat deze helemaal rood doorlopen is, ieehll dat ziet er echt wel nasty uit….
Al starende naar mijzelf ben ik nu toch wel heel erg benieuwd wat er is gebeurd, want ik zelf weet het niet. Ik ga weer rustig terug naar de bank waar ik wederom de vraag stel wat er is gebeurd.

ONGELUK

Mijn moeder verteld mij dat ik onderweg naar huis geschept ben door een scooter. De scooter is volgens ooggetuigen links op mij ingereden en ik werd over mijn fiets gelanceerd. Ik ben vervolgens met mijn hoofd op de grond terecht gekomen en heb daar een enkele minuten buiten bewustzijn gelegen. De ambulance werd gebeld en toen zij ter plaatste waren zat ik blijkbaar alweer rechtop en gaf ik aan dat het eigenlijk wel goed met mij ging. Volgens mijn moeder heb ik zelf contact met haar opgenomen met de vraag of zij mij kon ophalen. Ook al zeiden de broeders na de controle dat ik gewoon mee naar huis mocht, vond mijn moeder mij toch een beetje vreemd uit de ogen kijken.
Vanaf het moment van ophalen viel ik blijkbaar continu in herhaling en heb ik in rap tempo telkens dezelfde vragen gesteld. Mijn ouders vertrouwden het niet en hebben mij toen alsnog meegenomen naar de spoedpost. Daar kregen zij te horen dat ik een zware hersenschudding had opgelopen en dat mijn korte termijn geheugen was aangetast. Dit zou vanzelf herstellen , maar had even tijd nodig.
Er werd zelfs een briefje voor mij geschreven waar ik op kon lezen wat er allemaal was gebeurd omdat ik telkens in herhaling viel.
Intussen hebben mijn ouders de kapsalon gebeld en hen op de hoogte gesteld dat ik een tijdje thuis zou blijven vanwege een ongeval.

RUST

De eerste nacht werd ik netjes elke 2 uur gewekt om te kijken of het nog goed met mij ging. Slapen deed ik toch niet echt, want ik had enorme hoofdpijn en mijn schedel zat mij enorm in weg. Dan maar zoveel mogelijk blijven liggen met de ogen gesloten om toch mijn hoofd wat rust te geven.
De volgende ochtend kijk ik in de spiegel en is mijn hoofd niet alleen een stuk groter, maar heeft het ook alle kleuren van de regenboog. Brrrr , raar gezicht.
Mijn hoofd voelt ook heel erg zwaar aan en ik merk dat ik een beetje wazig zicht heb. Voor mijn gevoel gaat alles in slow motion en het felle licht kan ik slecht verdragen. Ik kruip weer rustig terug in mijn bedje met de gordijnen dicht en besef mij dat ik even goed mijn rust moet pakken.

TERUGBLIK

En dan kijk ik nu terug en weet ik dat ik binnen een week weer aan het werk was in de kapsalon…. Binnen een WEEK!!
Waar was mijn rust?…. En waarom nam ik deze niet?….. Waarom nam ik zelf die beslissing om weer te gaan werken ??….
Deze tik op mijn hoofd heeft uiteindelijk veel bij mij in gang gezet en ik ben mij vanaf dit moment alleen maar slechter en slechter gaan voelen. En ben ik op deze manier ook achter de antwoorden gekomen op bovenstaande vragen.

Dit was het begin van een hele lange weg.

April 2009